RAKI / OUZO

Bizim damak tadımıza en yakın uzoları Midilli’de yapılan Plomariou ve Barbayani. Alışık olmayan pek beğenmiyor. Bir de her nedense lokanta ve tavernalarda sadece 20Cl’lik şişelerde getiriyorlar ki adamın dişinin kovuğuna gitmiyor, gözünü gönlünü doyurmuyor. Ama Plomariou şişesi sempatik. Aydın üç tane hatıra diye aldı.

Bizim rakı başkadır. Sevinçte, kıvançta, hüzünde, acıda her vesile ona meze olabilir.

Ama o gün, Kea’lı, ellili yaşlarının ortasında, eciş bücüş çopur suratlı, suvlakisini şişinden dişleri ile sıyırıp, ağzını şapırdatarak yiyen Panayotidis’e ayrılırken ikram ettiğimiz bir kadehcik rakı iki damla gözyaşını kendine meze etti.

O rakıcık Panayot’a artık çook uzakta kalan vatanını, çoktan kaybettiği İstanbullu büyük anne ve babasının ruhlarını ışıttı.